Een team van de Universiteit van Queenland en van de Universiteit van Adelaide, in Australië, heeft een microscopisch kleine eierdoos-achtige verpakking ontwikkeld die eilandjes van Langerhans kan transporteren. De microscopische “eierdoos” zorgt voor optimale oxygenatie van de cellen. Het maakt het ook mogelijk om deze fragiele cellen fysiek van elkaar te scheiden om ze te beschermen tijdens transport, zoals uitgelegd in het artikel in het tijdschrift Endocrine Connections.
Zoals elke transplantatie wordt dit type van transplantatie beperkt door het kleine aantal orgaandonoren en een groeiende patiëntenpopulatie – wereldwijd hebben meer dan 425 miljoen mensen diabetes type I en II.
Maar er is nog een andere factor die het aantal transplantaties beperkt. Eenmaal gescheiden van de alvleesklier, zijn de cellen zeer kwetsbaar en meer dan 35% bederven voordat ze zelfs maar kunnen worden getransplanteerd. Het verbeteren van de overleving van de cellen vóór transplantatie opent de mogelijkheid om het aantal procedures en het succes ervan te verhogen.
Eenmaal losgekoppeld van het bloedsysteem van de donor, beginnen de cellen snel te verhongeren en te verstikken en nemen hun overlevingskansen af. De Australiërs hebben twee nieuwe technologieën ontwikkeld om de oorzaken van deze sterfte tijdens het transport aan te pakken : door ze zuurstof te geven en ze te beschermen tegen fysieke schade.
De eerste innovatie, beschreven in een artikel uit 2017, is een coating die zuurstof vrijmaakt zodra deze in contact komt met de cellen. Onderzoekers hebben aangetoond dat deze coating voldoende zuurstof kan leveren om dierlijkeβ-cellen in staat te stellen te overleven in een omgeving met weinig zuurstof (zoals tijdens transport).
Maar dat is niet de enige uitdaging: ook de beweging van de cellen tijdens het transport kan hen schade berokkenen. Op dit moment worden cellen getransporteerd in steriele zakken waar ze in een oplossing vrij kunnen drijven. Wanneer de zak tijdens het transport beweegt, worden de cellen geschud en kunnen ze tegen elkaar botsen. Al deze bewegingen en trillingen zijn schadelijk. Na het testen van verschillende biomaterialen en verschillende vormen van containers ontwikkelden de Australiërs een eierdoosachtige verpakking. Deze container scheidt de cellen – die bolvormig zijn – van elkaar en maakt het mogelijk ze tijdens het transport te conserveren.
Het gebruik van deze technologie, maakt dat men deze transplantatie kan aan een grotere populatie diabetici kan aanbieden. Nu moet nog de vervoerstechnologie worden aangepast om de 500.000 cellen te kunnen vervoeren die nodig zijn om één patiënt te genezen.
Maar er staat nog een grotere uitdaging te wachten: het verbeteren van de overleving van de eilandjes van Langerhans na transplantatie.
https://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/acsbiomaterials.7b00297
Marc van Impe
Bron: MediQuality
De Imperatief 